هپاتیت ویروسی و پیشگیری از آن وضعیت موجود با نگاهی به آینده

هپاتیت ویروسی شایع ترین علت بیماری کبد در جهان می باشد. پیشگیری از هپاتیت ویروسی هدف ایده آلی بود که طی سه دهه با ساخت و تهیه واکسن برای دو ویروس از پنج ویروس مولد هپاتیت گذشته ممکن گردید. هدف مطالعه حاضر مرور آخرین اطلاعات در رابطه با اپیدمیولوژی هپاتیت a و b و نیز تاثیر واکسیناسیون بر آن در ایران و جهان می باشد. که با مرور مقالات تهیه شده از medline از سال 2007-2000 و iran medix از 1386-1376 با عنوان هپاتیت ویرال، واکسن هپاتیت a و b انجام شده است. در مقیاس جهانی ویروس های هپاتیت a و b نقش مهمی در بیماری و مرگ و میر دارند. یافته ها حاکی است که عفونت با ویروس هپاتیت a در اکثر کشورهای در حال توسعه بصورت بومی شیوع بسیار بالایی دارد که با بهبود وضعیت زندگی در بعضی از مناطق از شیوع عفونت کاسته شده است. واکسن های بسیار موثری جهت پیشگیری از عفونت ویروس های هپاتیت a و b وجود دارد. شیوع و بروز هپاتیت a و b در جوامعی که واکسیناسیون همگانی را از دوران شیرخواری و کودکی آغاز کردند، بسیار کاهش یافته است عارض شده است. تبدیل وضعیت آندمیسیته عفونت هپاتیت a و b از هیپرآندمیک به آندمیسیته متوسط یا کم در حال شکل گیری است. ادامه واکسیناسیون همگانی کودکان بر علیه هپاتیت b، توام با واکسیناسیون گروههای پرخطر و جوانان و نیز پایش عفونت ویروس هپاتیت b توصیه می شود. علیرغم تاثیر مثبت واکسیناسیون هپاتیت a در کاهش موارد عفونت، با توجه به اصل هزینه - اثربخشی، واکسیناسیون همگانی دوران کودکی در کشور های رو به رشد توصیه نمی شود ولی واکسیناسیون گروههای پرخطر در کسب عفونت هپاتیت a در کشور های توسعه یافته و یا با کشورهای شیوع کم عفونت پیشنهاد می گردد.